آهنگهای تلویزیون ملی

کابل -افغانستان

Before 1990

 

 

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

دل جلتاهی تو جلنی دی ۲

د صبا باده گذر په چمن بیا کړه

گل گفت مرا نرمی از خار چه می جویی

دیدم همان فسونگر مژگان سیاه را

نفس نامسلمانم ازگنه پشیمان شد

من سنگدل

انجمن ساز من قصه پرداز من

 

 

 

نه به دیر همدمم شد نه به کعبه همنشینم

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد

 

جهنک جهنک تورے باجے پایلیا

بهار آمد و مرا غم گذشته آب شد

اشک ز بیداد عشق پرده گشا میشود

افسرده حالم، هر دم بنالم، بربادم از غم بیا

باد صبا یار ته می ورشه

راز آتشکدهٔ دل به کسی نتوان گفت

زاهد و سبحهٔ صد دانه و ذکر سحری

 

خوږې شوڼډې دې شکرې نه دي څه دي

آتشی در جان ما افروختی

 

از غمت میرم ای دلبربا تا به کی این جفایت به ما

ای صبا آنچه شنیدی ز لب یار بگو

 

باد صبا یار ته می ورشه – با انجلی بنرجی

به من حکایت شبهای بی ستاره مگو

بیا شبهای مهتاب است

تن پیر گشت و آرزوی دل جوان هنوز

 

توره چه تیريږ خو گذار لره که نه

امشب به قصهٔ دل من گوش میکنی

 

ما گرم مه بولی خلکه

دل جلتاهی تو جلنی دی

جانانه راشته په گلشن نوی بهار دی

چی په خندا ورته د خوږ زړه

چی مین په پریوشه جانانه یم

خط پر مخ د صنم راغی

د صبا باده گذر په چمن بیا کړه

دا د مستو پسرلی دی دا د اور سبزه کوبی ده

 

دختر دیوان بی بی رادو جان

در قمار زندگی جان باختم جانا

درد عشقی کشیده ام که مپرس

 

دره به دره هوای پغمان به دره

 

 

رفتی و نقش پای تو دیدم گریستم – در رثای هنرمند محبوب احمدظاهر

زه خو شرابی یم

 

ساقی غاړه می راوړی په زنار یی زینتی کړه

سرخوش ازکوی خرابات گذر کردم دوش

 

شور عشقت فتاده بر سر طفل اشکم ز غم دربدر

 

شیرین عمر چه تیرږی دریغه دریغ

صورت نپرستم من بتخانه شکستم من

عاشقم به روی تو دانی یا ندانی

ای دهر ز ظلم و ستمت دیده پر آبم

 

 

ما خو توبه وکړه ک زړره غم را سره مل سی

محبت اول آسانه په نظر راغی

مردم در آرزویت این من اسیر مویت

ناروغه یاره بلا دی واخلم

دوش از سوز عشق و جذبهٔ شوق. – وحدهُ لا اله الاهو

وی وی دروند دی امیل

یی روز وصال یاران هی- با انجلی بنرجی